Therapie metamorfose

“Op je handen zitten en de pomp zijn werk laten doen.” Na een 3 uur durende persoonlijke zoom training waarin ik alle tips & tricks heb geleerd (en probeer te onthouden) om mijn innovatieve insulinepomp in gebruik te nemen blijft deze opmerking hangen. “Het enige dat je zelf moet doen is zorgen dat je infusieset en sensor goed geplaatst zijn én bij een maaltijd het aantal koolhydraten invoeren. Twijfel je over het aantal koolhydraten? Dan kies je het minimale aantal. De pomp corrigeert de rest”.  Dat zou voor mij een metamorfose betekenen.

 Vertrouwen op technologie

Ik heb altijd moeite gehad met het ‘vertrouwen’ van een apparaat en voerde een structurele strijd met de boluscalculator. Eigenlijk week ik daar met grote regelmaat van af omdat ik het zelf beter wist (of dacht te weten). Het was dus wel even schrikken, toen ik begreep dat afwijken geen optie meer is. Het kán simpelweg niet. En dat is natuurlijk niet zonder reden…

Lees ook: dilemma: pomp of pen

Tijdens de training deed ik een dappere poging om tegengas te geven. “Die pomp weet natuurlijk niet hoe ik me voel, of ik ga wandelen of juist gesport heb. Welke koolhydraten ik ga eten? Of ik goed geslapen heb? Welke tijd van de maand het is?”

Mijn trainer kaatst de bal – geheel terecht – direct terug door te vragen: “Weet jij nog precies wat je de afgelopen 2 weken aan koolhydraten gegeten hebt? Welk effect dit op je bloedsuiker had? Hoe vaak en hoeveel je gecorrigeerd hebt? Welke trends er (tot in detail) te ontdekken zijn?”

“Uhm… nee dat weet ik eerlijk gezegd niet.”

“Dat is precies wat het geavanceerde algoritme in deze pomp wél weet waardoor het de insulinebehoefte kan voorspellen, dag en nacht automatisch aanpast en elke vijf minuten een eventueel te hoge en te lage bloedglucose kan corrigeren.”

Fantastisch en beangstigend tegelijkertijd

Wauw. Het klinkt fantastisch en tegelijkertijd beangstigend … Help! Het voelt alsof ik alles moet loslaten dat ik in mijn ruim 20-jarige diabetes carrière heb geleerd. Van volledige controle naar op mijn handen zitten. Alles analyseren naar vooral niet willen snappen waarom de pomp kiest voor een bolus. Van vertrouwen op mezelf naar vertrouwen op een apparaat.

Buiten het feit dat het voor mij dus flink wennen wordt om met deze innovatieve insulinepomp rond te lopen moet de pomp dit keer ook aan mij wennen om zo nog beter ingesteld te worden op mijn behoeften. Een flinke verandering. Ik noem het een therapie metamorfose.

Lees ook: De insulinepomp: mijn ervaringen met de overstap

 Heb jij weleens een therapie metamorfose ondergaan? Laat het weten in de reacties.

Over Kim Kreuwels

Ik ben Kim (1985). Samen met Filip woon ik in het mooie dorpje Mheer en ben ik de trotse mama van onze dochters Saar en Fee. Op mijn 14e werd ik gediagnostiseerd met diabetes type 1. Mijn leven bestaat uit het onderhouden van mijn jonge gezin, werk, lieve familie, gezellige vrienden, veel leuke momenten, minder leuke momenten én diabetes. Ja, je leest het goed: diabetes, maar dan wel op het einde. Want ik ben gewoon Kim, ik leef mijn leven zoals ik dat wil. Diabetes is daar weliswaar 24/7 onlosmakelijk mee verbonden, maar het is niet leidend.