Ooit was corona nog gewoon een smakelijk biertje. Dat is tegenwoordig wel anders. Door de crisis stond de wereld op zijn kop en waren wij, iedereen met kinderen en een baan, plots alles tegelijk: ouder, leerkracht, partner én werknemer. Hoe hebben we dat overleefd? Alles liep door elkaar; de wereld stond op zijn kop. En mijn bloedsuikers deden daar vrolijk aan mee.
Bloedsuikers trokken zich weinig aan van de crisis
Aan de keukentafel maken we verstandig een rooster om structuur aan te brengen in de dag. Wanneer zijn we aan het werk? Wanneer helpen we onze oudste dochter met schoolwerk? En wanneer is er ruimte voor ontspanning? Dat hielp op verschillende fronten (meestal…) prima maar mijn bloedsuikers trokken zich daar weinig van aan. Mijn stappenteller bleef de eerste weken ver onder mijn normale niveau (koffie halen levert thuis bijzonder weinig stappen op) en de gezellige lunches en blokjes chocolade bij de koffie (oké, ook af en toe nog een stukje tussendoor) hielpen natuurlijk niet echt mee.
Lees ook: werk en diabetes
De knop om
De knop omToen de lockdown na 3 weken werd verlengd ging de knop om. Een (door de crisis gedwongen) moment van bezinning. Perspectieven die veranderen. Nieuwe inzichten om mijn levensstijl te veranderen. New virus, new me! Ik ging bewuster aan de slag met mijn gezondheid. Dus ook met mijn diabetes. Want wat vind ik nou écht belangrijk? Ook ik hou stiekem heel erg van dingen met koolhydraten: boterhammen, pasta, koekjes en taart. Zeker in stress situaties… Gelijktijdig merk ik dat mijn bloedsuikers alle kanten opspringen als ik deze dingen eet. De eerste (chaotische) crisisweken heb ik me hier te vaak toe laten verleiden met vermoeiende uren van meten en corrigeren als gevolg.
Bewuste keuzes
Terug naar het maken van bewuste(re) keuzes. Directe behoeftebevrediging op korte termijn of mijn gezondheid op de lange termijn? Ik omarm mijn haat-liefde verhouding met het koolhydraatmonster. Gelukkig ben ik ook gek op groenten en fruit en lekker creatief met gezonde koolhydraat alternatieven. Ik neem opnieuw de tijd om mijn 10.000 stappen per dag te halen. Lekker buiten of soms een beetje obsessief rondjes door ons huis onder luide aanmoediging van mijn dochters. De sportschool is dicht maar ik vind een fantastische app met trainingen die mij uitdagen om net dat beetje extra te doen. Lastig? Best wel! Lukt het altijd? Absoluut niet. De (gemoeds-)rust die ik ervoor terugkrijg is het me echter meer dan waard.
Lees ook: in beweging blijven in en om het huis
De lockdown verandert. Anders wordt normaal. Hoe ziet jouw nieuwe normaal er straks uit?
Stond jouw wereld ook op zijn kop en hoe pak jij de draad nu weer op? Ga je weer op de oude voet verder of is COVID-19 de aanleiding om het wezenlijk anders te doen? Laat het weten in de reacties!
Over Kim Kreuwels
Ik ben Kim (1985). Samen met Filip woon ik in het mooie dorpje Mheer en ben ik de trotse mama van onze dochters Saar en Fee. Op mijn 14e werd ik gediagnostiseerd met diabetes type 1. Mijn leven bestaat uit het onderhouden van mijn jonge gezin, werk, lieve familie, gezellige vrienden, veel leuke momenten, minder leuke momenten én diabetes. Ja, je leest het goed: diabetes, maar dan wel op het einde. Want ik ben gewoon Kim, ik leef mijn leven zoals ik dat wil. Diabetes is daar weliswaar 24/7 onlosmakelijk mee verbonden, maar het is niet leidend.
