print-image

Zwanger zijn is prachtig, want hallo…! ‘There is a miracle growing in you’. Je eigen wonder dat zich veilig in jouw buik mag ontwikkelen. Maar eerlijk is eerlijk. Zwanger met diabetes? Als mama to-be kennen die negen maanden absoluut ook mindere periodes. Uitdagingen. Momenten waarop je denkt: ik ben het gewoon even helemaal zat. Diabetes heb je al 24-7 en dan ga je het ook nog 9 maanden lang voor twee doen?!

Kinderwens

Diabetes is voor mij een continue aanwezigheid, een aanwezigheid die net zo normaal is als eten, drinken en slapen. En dan komt er een kinderwens. De wens om mama te mogen worden. Gaat dat wel met diabetes? Ik was me ervan bewust dat voor het bereiken van een optimale regulering, intensieve zelfcontrole, strakke voedingsregels en het samenwerken met deskundigen van levensbelang zijn. Kan ik dat wel? Wil ik dat wel? Ik las veel over de extra zorgen en risico’s die zwanger worden met diabetes met zich meebrengen maar ook dat met een goede voorbereiding de meeste zwangerschappen uitstekend verlopen.

Lees ook: diabetes & zwangerschap

Achtbaan van emoties

Begin 2014 begon het echt te kriebelen. We bespraken onze wens met de internist en diabetesverpleegkundige en met behulp van een continuglucosemeter zat mijn HbA1c als snel op een medisch verantwoorde 6%. We mochten het proberen. Wauw! De euforie was helaas van korte duur toen ‘spontaan’ zwanger worden niet bleek te lukken en we in de medische ‘vruchtbaarheidsmolen’ terecht kwamen. De maanden die volgden zijn het beste te omschrijven als een achtbaan van emoties. Gevoelens van frustratie, hoop, teleurstelling, angst en boosheid wisselden elkaar in rap tempo af. Ook mijn bloedsuikers deden mee in hoge pieken en diepe dalen. Diabetes is nu eenmaal meer dan een injectie hier en daar. Alles, of dat nu voeding, sport, uitslapen of stress is heeft invloed op je bloedsuikerwaarden.

Eindelijk zwanger!

Kim, zwanger, diabetes, type 1Ik weet het nog als de dag van gisteren. 4 mei 2015, onze 6e en tevens laatste IUI- poging. In de dagen die hierop volgden ‘leek’ het wel alsof ik steeds minder insuline nodig had. Om mezelf te behoeden voor de zoveelste teleurstelling weet ik dit aan de oplopende temperatuur maar stiekem telde ik de dagen af. Een dikke vette + op de eerste en tweede (!) zwangerschapstest. Eindelijk. Ik twijfelde of ik wakker was of droomde…

Zwanger met diabetes is best pittig!

Zwanger zijn betekende heel, heel scherp ingesteld zijn. Het alarm van mijn insulinepomp piepte al bij een waarde onder de 4 of boven de 7,5 mmol. Mijn bloedsuiker daartussen houden was een uitdaging. Heel veel prikken. Hoge waardes zoveel mogelijk vermijden en anders meteen bijsturen. Extra letten op wat ik at. Ik vond het pittig. Toch verliep mijn zwangerschap over het algemeen voorspoedig. Natuurlijk veranderde mijn lichaam en reageerde ik anders op hetzelfde eten. Ik had ineens minder insuline nodig of juist veel meer. Waar ik voorheen 2 eenheden boluste voor mijn bakje havermoutpap in de ochtend, moest ik er na een aantal maanden 4 eenheden voor bolussen. Daar moest ik dus op inspelen. Ik ben gelukkig maar één keer overvallen door een hypo die ik niet voelde aankomen.

Doe ik het wel goed?

Het spannendste vond ik dat mijn bloedsuikerwaardes invloed hadden op ons kindje. Soms sloeg de twijfel ineens toe. Doe ik het wel goed genoeg? Zit ik niet te vaak hoog? Mijn HbA1c bleef tijdens mijn zwangerschap tussen de 5 en 5,5%. Dat gaf vertrouwen.

Met mijn internist en diabetesverpleegkundige had ik een prettig contact. Ze gaven mij de vrijheid mijn bloedsuiker zelf te reguleren. Ze keken op de achtergrond mee en gaven advies. De gynaecoloog bezocht ik iedere 3 á 4 weken. Deze afspraken ervoer ik als zakelijk. Alles werd bekeken vanachter een medische bril. Daarom heb ik ook een aantal bezoekjes gebracht aan ‘mijn eigen’ verloskundige die, zoals ik gehoopt had, ook gericht was op emoties en praktische ervaringen.

Niet zoals gepland

Vanaf het begin werd ons in het ziekenhuis verteld dat ik in week achtendertig werd ingeleid. Ik ging dan ook met zwangerschapsverlof in week vierendertig. Toen twee dagen later tijdens een controle zwangerschapsvergiftiging werd geconstateerd bracht ik de kerstdagen door in het ziekenhuis. Mijn inleiding werd een weekje vervroegd om geen onnodige risico’s te lopen.

En daar was Saar!

Kim, zwanger, diabetes, type 1Volgens de kalender werden we in 2016 voor de eerste keer ouders. Onze dochter Saar prikte echter op 30 december vroeg in de ochtend spontaan een gaatje in de vliezen en werd 11 uur later geboren. Ik zag de bevalling vol vertrouwen tegemoet en eigenlijk verliep deze volgens het boekje. Ik mocht mijn suikerspiegel gewoon met mijn insulinepomp regelen en naast de CGM controleerde Filip ieder uur mijn bloedsuiker. Mijn waarden waren perfect, tussen de 5 en 6 mmol/L.

Ik mocht haar ruim een uur bij me houden. Ze woog 2716 gram, was kerngezond en dronk meteen aan de borst. Saar had een lage bloedsuiker en moest naar de neonatologie waar ze een glucose-infuus kreeg. Ze reageerde daar goed op en kon al snel haar eigen bloedsuiker op peil houden. Met een gezonde dochter werden we een aantal dagen later ontslagen uit het ziekenhuis: de kraamtranen vloeiden. Hier hadden we al die maanden zo hard voor gewerkt!

Verrassing…

Na de bevalling was het zoeken naar een goede instelling. Kraamtijd. Ontzwangeren. Hormonen. Eigenlijk ben ik er nog wel een maand of zeven zoet mee geweest. Ook vanwege de borstvoeding, gewichtsverandering en ten slotte het stoppen met de borstvoeding. En dan heb je eindelijk een stabiel evenwicht… blijk je spontaan zwanger van nummer 2! Meer hierover in mijn volgende blog.

Lees ook: Diabetes en trouwen: here we go

Ook zwanger geweest met diabetes? Ik ben benieuwd naar jouw verhaal!

Over Kim Kreuwels

Ik ben Kim (1985). Samen met Filip woon ik in het mooie dorpje Mheer en ben ik de trotse mama van onze dochters Saar en Fee. Op mijn 14e werd ik gediagnostiseerd met diabetes type 1. Mijn leven bestaat uit het onderhouden van mijn jonge gezin, werk, lieve familie, gezellige vrienden, veel leuke momenten, minder leuke momenten én diabetes. Ja, je leest het goed: diabetes, maar dan wel op het einde. Want ik ben gewoon Kim, ik leef mijn leven zoals ik dat wil. Diabetes is daar weliswaar 24/7 onlosmakelijk mee verbonden, maar het is niet leidend.

 

2 Reacties

  • Tine schreef:

    Heel herkenbaar verhaal! Ik ben zelf in 2015 spontaan bevallen met 36,5 week. En ik ben zelfs gestopt met werken in de thuiszorg vanaf ruim 20 weken zwangerschap, want ik vloog van de ene hypo in de andere. Dat was echt niet te doen.
    Ik ben wel even nieuwsgierig, hoefde jij van het ziekenhuis geen kunstvoeding bij te geven? Bij mij was dat helaas wel het protocol en ik had me niet genoeg verdiept in borstvoeding om daar tegenin te gaan. Hij heeft geen glucoseinfuus gehad, dus echt te laag zat hij dan ook niet lijkt me. Daar heb ik achteraf wel spijt van, want hij kreeg dus mooi een koemelkeiwitallergie (en misschien een grotere kans om net als ik op latere leeftijd ook diabetes te krijgen (LADA) door de kunstvoeding icm met een erfelijke aanleg?)

    • Kim schreef:

      Hoi Tine, kunstvoeding was niet nodig omdat ik direct na de bevalling kon kolven en de borstvoeding heel goed op gang kwam. Onze dochter kreeg daarom direct borstvoeding. Groetjes Kim

Reageer