Jochem Huijskes was 14 toen bij hem de diagnose diabetes werd gesteld. Van de ene op de andere dag stond zijn leven op zijn kop. Een half jaar later had hij zich bij zijn ziekte neergelegd en de draad van zijn leven weer opgepakt. Judo is daar onlosmakelijk mee verbonden.
Jochem gaat wekelijks naar de sportschool om te judoën. Hij moet wel zijn waarden goed in de gaten houden, maar het gaat hem goed af met zijn diabetes. Hij meet voor, tijdens en na het judo zijn bloedwaarde. Om ervoor te zorgen dat hij niet vergeet om halverwege de training te meten, zet Jochem altijd zijn alarm in zijn mobiele telefoon. Dan onderbreekt hij de training even om aan de zijkant van de mat te meten en zonodig wat snoep of een energiereep te nemen.
Op school zijn ze er ondertussen ook aan gewend dat Jochem regelmatig zijn bloedglucosemeter pakt om te meten. Vijf minuten voor de pauze meet Jochem in de klas even snel zijn waarde, zodat hij weet of hij eerst kan eten en dan moet spuiten, of andersom. Doordat hij een spreekbeurt heeft gegeven over diabetes, weten zijn klasgenoten alles over zijn diabetes en de hulpmiddelen die hij daarbij gebruikt. Een keer was er echter een leraar die de meter afpakte omdat hij dacht dat het een mobiele telefoon was.
“Ik ben ge-upgrade”. Toen Jochem te horen kreeg dat hij diabetes had, was de schrik groot. De dag begon met een heerlijk ontbijtje met knapperig stokbrood en leidde, vanuit het niets, via de huisarts naar het ziekenhuis.
Jochem is inmiddels overgegaan op een andere bloedglucosemeter. Zijn prikangst weerhield hem nog wel eens te meten, maar met deze bloedglucosemeter heeft hij dat gevoel niet meer. “Ik ben ge-upgrade” aldus Jochem. Het is zoals iemand met een vliegticket die wordt ‘ge-upgrade’ van Economy naar Comfort Class.
Moeder Juliette is blij dat Jochem zijn leven weer op de rit heeft. “Toen ik hoorde dat hij diabetes had, zakte de grond onder mijn voeten weg. Je weet wel een beetje wat diabetes is, maar op dat moment besef je dat het om jouw kind gaat. De rest van de wereld is dan even heel ver weg. Het voelt als een nieuw boek. Deel 2.0 is Jochem met diabetes. Eigenlijk heeft het hele gezin een beetje diabetes. “Vrijdags hadden wij altijd een lekker appeltaartje en daar zijn we mee gestopt sinds Jochem diabetes heeft. Nu maak ik mini muffins, zodat ook Jochem er een stuk of drie kan eten zonder dat het consequenties heeft. Ik ben er trots op hoe Jochem met zijn diabetes omgaat.”
