Doe mij maar diabetes en een baby…en een uitnodiging van Roche Diabetes Care om drie dagen af te reizen naar Berlijn voor de EASD 2018.
Twee nachten doorslapen
Onze kleine man Sieb was amper een week oud, toen deze uitnodiging van Roche bij mij in de mail binnenkwam. Terwijl ik nog in de ‘ja maar hoe zal het dan gaan..’ enzovoort modus zat, riep mijn man al: ‘Je gaat toch zeker mee he!’ En zo geschiedde: ik liet man, peuter en baby achter en meldde me zondagmiddag op Schiphol om kennis te maken met de groep waarmee we naar Berlijn zouden afreizen. Waar ik me het meest op verheugde? Twee nachten doorslapen! (jonge moeders zullen mij begrijpen 😉 Dat doorslapen viel overigens de eerste nacht al in het water toen mijn suiker pieken tot aan 22 begon te vertonen en ik meer zat te bolussen dan sliep. Maar dat terzijde.
Een groep gelijkgestemden
Als ik nu terugkijk op deze hele ervaring dan vat het woord ‘awareness’ voor mij heel veel samen. Awareness…in het Nederlands betekent het zoveel als ‘besef’, ‘bewustwording’ of ‘bewustzijn’. Besef…dat het zo fijn is om deze reis met een groep gelijkgestemden (of zoals we in de presentaties genoemd worden: ‘Person with Diabetes’) te maken. Aan een half woord, blik op de sensor of druk op de pomp genoeg. Even je diabetesfrustraties kunnen delen zonder dat je je meteen een klager voelt. Lachen om diabetesgrappen en ook…even het priksetje van je reisgenoot mogen gebruiken als je het jouwe op je hotelkamer hebt laten liggen.
Geen vingerprik alsjeblieft
Bewustwording…dat we er nog lang niet zijn als het aankomt op awareness bij de mensen om ons heen. Zelfs op een bijeenkomst als deze, waar je verwacht dat diabetes technisch gezien alle neuzen dezelfde kant op staan, bleek soms het tegendeel waar. Zo daagden we een hooggeplaatst panellid (zonder diabetes) uit om een dag als diabeet door het leven te gaan. Waarop hij antwoordde: ‘Dat is prima, ik doe alles hetzelfde als jullie! Alleen….jullie moeten me geen vingerprik laten doen, want daar kan ik echt niet tegen.’ Au. Not an option.
Bewustmaken door te blijven vertellen
Bewustzijn… dat zelfs de meest logische dingen voor ons, voor anderen blijkbaar een brug te ver zijn. Word je geboekt als cateraar voor een groep van 70 ‘Persons with Diabetes’, en heb je dan géén cola light in je drankenassortiment opgenomen?! Het maakte me bijna…bewusteloos! Zonder gekheid, ik ben deze dagen alleen nog maar gesterkt in mijn missie: blijven vertellen wat het daadwerkelijk inhoudt om 24/7 met diabetes te leven. Want als je dit als arts, farmaceut of onderzoeker niet hebt, kan ik het je ook niet kwalijk nemen als je het niet helemaal begrijpt. En daar wil deze ‘Person with Diabetes’ heel graag verandering in brengen.
Loes Heijmans-Beek
Meer lezen?
Loes Heijmans-Beek (1983), zelfstandig ondernemer in de trouwbranche, kreeg op 28 januari 2004 een diagnose die haar leven veranderde: diabetes type 1. In 2015 kwam haar eerste boek uit ‘Doe mij maar Diabetes’ dat beschrijft hoe het nu écht is om vierentwintig uur per dag te leven met diabetes. In 2018 is haar tweede boek uitgekomen: ‘Doe mij maar diabetes…en een baby’. In dit boek beschrijft Loes hoe het is om zwanger te zijn én diabetes te hebben. https://doemijmaardiabetes.nl/
