In één van mijn vorige blogs schreef ik over het eerste trimester van mijn zwangerschap, met suikerachtbanen en misselijkheid. Aan het eind van het eerste trimester ging dit gelukkig iets beter. In deze blog vertel ik hoe het tweede trimester is verlopen.
Lees ook: Zwanger & diabetes: het eerste trimester
Goed begin van het tweede trimester!
In het begin van mijn zwangerschap heb ik een aantal boeken gelezen over zwanger zijn en zwanger zijn in combinatie met diabetes. Daarin las ik dat bij veel vrouwen de misselijkheid in het tweede trimester verdwijnt en dat de glucosewaarden beter te beheersen zijn. ‘Eerst zien dan geloven’ dacht ik. Maar het bleek echt zo te zijn! De misselijkheid verdween, ik kreeg weer zin in lekkere dingen en de normale dingen die ik weken niet gelust heb (thee en fruit bijvoorbeeld) en inderdaad, mijn glucosewaarden gedroegen zich van de ene op de andere week weer normaal.
Ik merk dat ik iets meer insuline nodig heb dan voor mijn zwangerschap, maar ik herken weer wat patronen van voor de zwangerschap. De suikerachtbanen uit het eerste trimester zijn ineens voorbij en op sommige dagen heb ik bizar vlakke grafieken, terwijl ik gewoon eet waar ik zin in heb.
Uitgebreide 13 en 20 weken echo
Als je diabetes type 1 hebt, is de zwangerschap in de meeste gevallen medisch. Dit betekent dat je in aanmerking komt voor een GUO, een uitgebreidere 20-weken echo waarbij gedetailleerder gekeken wordt naar afwijkingen waar een iets verhoogde kans op is (hart, aanleg van de placenta en de navelstreng, ontwikkeling van de hersenen). 
Rond de 12 weken hadden wij in het Erasmus MC een intake voor deze GUO, waarbij wordt gekeken naar de aanwezige risicofactoren (bij onszelf, maar eventueel ook verder in de familie). Tijdens deze intake wordt ons gevraagd of we in een studie mee willen doen. Dan wordt er al bij 13 weken een uitgebreide 3D echo gemaakt om een aantal risicofactoren uit te sluiten.
Deze echo is heel bijzonder. Niet alleen horen we dat ons kleintje zich perfect ontwikkelt en er totaal geen indicaties zijn voor een afwijking. Maar we zien ons kleintje ook in 3D: een echt gezichtje, handjes, voetjes, teentjes. Super klein nog, maar echt al een mensje met alles erop en eraan. Zonder diabetes hadden we deze echo niet gekregen; een medische zwangerschap heeft dus ook zeker voordelen! Na deze echo gingen we met een gerust hart naar de 20 weken echo (de GUO) en ook daar is alles perfect in orde. We horen het geslacht en besluiten dit geheim te houden voor familie en vrienden.
En dan begint de echte topsport…
Een paar weken heb ik kunnen genieten van rust en iets meer energie. Maar vanaf een week of 22 werd het zwaarder: ik slaap slechter, insuline lijkt wel water, mijn sensoralarm voor hoog gaat meerdere keren per dag (en nacht) af en bijbolussen, wandelen of een warme douche helpen nauwelijks meer om mijn bloedglucose te doen dalen.
Het is zoeken naar nieuwe juiste pompinstellingen en ik dien vooral heel veel extra insuline toe. Ik ben er nu, net als in de eerste weken van mijn zwangerschap, echt 24/7 mee bezig. En dat vreet energie. Ik kan alleen maar hopen dat er een moment komt waarop het weer iets gemakkelijker gaat, want op deze manier lijken de resterende 4 maanden zwangerschap nog een eeuwigheid. Diabetes type 1 in combinatie met een zwangerschap is echt topsport: een marathon van 9 maanden.
Ben jij ook zwanger en heb je diabetes? Hoe ervaar jij je zwangerschap? Ik hoor het graag in de comments!
Meer lezen?
Leonneke van der Voort (1985), kreeg op haar twintigste de diagnose diabetes type 1. Ze deelt haar dagelijkse leven en passie voor eten op Instagram als @mysweetbalance en deelt gezonde recepten op haar eigen blog www.mysweetbalance.com.
