Het managen van mijn diabetes in het buitenland is niet nieuw voor mij. Toen ik nog werkte voor mijn vorige werkgever, verbleef ik ongeveer één week per maand in Girona, Spanje. Daardoor leerde ik omgaan met de Spaanse keuken, de ietwat andere leefstijl en de nodige aanpassingen die ik daardoor moest doen in het managen van mijn bloedglucose. Nu, een aantal jaren later, verblijf ik voor een langere tijd op het Spaanse Ibiza en kom ik erachter dat ook dat weer de nodige aanpassingen met zich meebrengt.
Voor langere tijd in het buitenland
Om het hebben van een lange afstandsrelatie in tijden van corona iets makkelijker te maken, stapte ik begin februari in het vliegtuig, om voor een wat langere tijd in het buitenland te blijven. De weg daar naartoe was best wel een uitdaging, zeker in combinatie met het hebben van diabetes type 1. Ik voelde mij opeens heel erg afhankelijk van al mijn diabetesbenodigdheden. Je kan niet zomaar van de ene op de andere dag besluiten om in het buitenland te blijven. Na het leggen van de logistieke puzzel is het gelukt om een kwartaalvoorraad aan diabetesbenodigdheden in Spanje te krijgen. Maar daarna begon het pas echt…
Lees ook: Terugvliegen naar Nederland voor mijn diabetesbenodigdheden
Ik ben niet ziek. Of toch wel?
Als er tegen mij wordt gezegd dat ik ziek ben, omdat ik diabetes type 1 heb, dan wuif ik dat meestal weg. Ik heb dan misschien wel een chronische ziekte, maar ik ben niet ziek. Of anders gezegd: ik voel mij niet ziek. Het 24/7 managen van mijn bloedglucose, zie ik meer als een ongewenste en onbetaalde tweede fulltimebaan waarin er regelmatig veel te veel van mij gevraagd wordt. Maar ziek? Nee, ik ben niet ziek.
De eerste paar weken in Spanje waren verschrikkelijk, hels zelfs, wat betreft het managen van mijn bloedglucose. Dat klinkt misschien dramatisch, maar ik had mij nog niet eerder zo ziek gevoeld. En dan niet het soort ziek waardoor je je ziek, zwak en misselijk voelt. Maar het soort ziek waarin je je opeens heel erg bewust bent van je beperking en elke handeling die je moet uitvoeren om je diabetes onder controle te houden. En dat zijn nogal wat handelingen op een dag.
Alles was opeens anders
Waar ik normaal gesproken heel erg enthousiast word van boodschappen doen en buitenlandse supermarkten, was dat nu opeens een complexe expeditie geworden. Ik was op zoek naar de koolhydraatarme en bij voorkeur ook diervrije producten. Maar in Spanje is het het één of het ander. Wil je koolhydraatarm eten? Top, dan heb je hier het assortiment met overheerlijke Spaanse ham en gerookte kaas. Wil je diervrij eten? Dan kom je al snel terecht bij koolhydraatrijke producten of alleen maar groenten. De vegan vervangers zoals we deze in Nederland kennen en waar mijn dieet grotendeels op ingericht was, kennen ze op Ibiza niet.
Mijn bloedglucose schoot van flinke hypers (>20 mmol/l) naar gevaarlijke hypo’s (<2.8 mmol/l). Soms moest ik wel 3 à 4 pakjes vruchtensap achter elkaar drinken om weer uit een hypo te komen. Daar kwam ook nog eens bij dat ik twee weken na aankomst in Spanje ben gestart met een nieuwe insulinepomp en ik daar ook aan moest wennen. Mijn vriend heeft mij in deze periode veel gesteund, waar ik hem heel erg dankbaar voor ben. Het zorgde er echter op sommige momenten ook voor dat ik mij daardoor nog zieker voelde. Alles stond opeens in het teken van mijn bloedglucose, de maaltijden, hoe ik mij voelde, etc. Er was in die weken bijna geen moment dat ik mij even ‘diabetesvrij’ voelde.
Tijd en geduld
Na een aantal weken begon het iets beter te gaan. Dit kwam grotendeels doordat ik weer een ritme had en gewend was geraakt aan ‘het nieuwe normaal’: de producten van de Spaanse supermarkt in dit geval. Dat betekent helaas wel dat ik op dit moment mijn wens om diervrij te eten vaker niet dan wel kan vervullen. Dat is jammer. Maar ik doe mijn best. Het belangrijkste is dat ik mij weer voel als voorheen. Wat betekent dat ik mij er bewust van ben dat ik door het leven ga met diabetes type 1, maar dat ik mij op dit moment niet meer ‘ziek’ voel.
Verblijf jij ook weleens voor langere tijd in het buitenland? Hoe regel jij dan je diabetes? Laat mij weten in de reacties.
Over mij
Lauriëtte de Ruiter, werd op haar 24ste gediagnosticeerd met diabetes type 1. Op haar blog schrijft ze over de leuke dingen in het leven, maar ook over een leven met diabetes type 1 en hoe zij daarmee omgaat.
