Zoals ik al eerder schreef in mijn blogs, ben ik werkzaam als pedagogisch medewerkster op een peuterspeelzaal. Toen er in december weer een lockdown werd aangekondigd, kreeg ik de vraag of ik wel of niet in de noodopvang wilde werken. Ik heb ervoor gekozen om dit wel te doen. In deze blog vertel ik waarom ik deze keuze heb gemaakt ondanks mijn diabetes.
Lees ook: Diabetes en werk: lees het verhaal van een juf met diabetes
Verschillende keuzes
Vorige week hadden we met de bloggers van “leven met diabetes” een online overleg. Tijdens dit overleg hadden we het uiteraard ook over het onderwerp Corona. Onder de bloggers zijn meer mensen die werkzaam zijn in de kinderopvang. Zij hebben ervoor gekozen om niet in de noodopvang te werken omdat wij als mensen met type 1 in een risicogroep vallen. Heel begrijpelijk natuurlijk! Toch heb ik een andere keuze gemaakt.
Overleg met de arts
Ik merkte zelf dat ik wel graag wilde werken in de noodopvang. Op de locatie waar ik werk, waren veel aanmeldingen en ik wilde er graag zijn voor de ouders en kinderen van mijn groep. Natuurlijk heb ik er wel goed over nagedacht. Het is tenslotte niet zonder risico en al helemaal niet als je zelf in een risicogroep valt. Ik heb besloten om contact op te nemen met mijn arts voor overleg en hij vond het geen probleem. Hij vertelde mij dat het scheelt dat ik nog jong ben en verder geen onderliggende problemen heb. Volgens hem kon ik dus gewoon aan het werk. Dat gaf mij wel het laatste duwtje om toch gewoon te gaan werken.
Veilig op te werken in de noodopvang
Natuurlijk probeer ik altijd om zo veilig mogelijk te werken op de noodopvang. Ik ken mijn collega’s en weet dat zij zich ook aan de maatregelen houden. Maar natuurlijk houd ik wel zoveel mogelijk afstand van mijn collega’s. Ook met ouders is er zo min mogelijk contact. Zij zetten hun kinderen bij de deur af en ik zet zelf een mondkapje op als ik de kinderen bij de deur ontvang. Verder let ik er natuurlijk goed op of ik klachten krijg en hoe mijn waarden zijn.
Mentale gezondheid
Ik merkt dat het ook voor mijn mentale gezondheid fijn is dat ik gewoon kan blijven werken. In de eerste lockdown merkte ik dat ik heel veel moeite had met het feit dat ik zoveel alleen thuis zat en weinig kon betekenen voor mijn werk. Ik vind het dus superfijn dat ik nu twee ochtenden per week kan werken op de groep.
Lees ook: Coronacrisis en diabetes: hoe diabetes dan toch mijn leven bepaalt
Werk jij buiten de deur tijdens de lockdown? Werk je ook in de noodopvang of misschien wel in de zorg?Praat met ons mee in de opmerkingen en ons laat weten waarom je er wel of niet voor hebt gekozen om buiten de deur te werken tijdens de lockdown.
Meer lezen?
Devlin Klaauwer is 22 jaar jong en kreeg ruim 13 jaar geleden de diagnose diabetes type 1. Haar leven stond op dat moment op zijn kop. Nu 13 jaar later heeft ze leren leven met diabetes en haalt ze alles uit het leven wat erin zit! Ze blogt en vlogt over haar leven met diabetes en deelt elke dag wat op haar Instagram @thelifeofadiabetic.
