print-image

Werken met diabetes is altijd wel een beetje een opgave, maar nu in deze toch wel bizarre tijd is het nog ingewikkelder geworden. In deze blog vertel ik jullie hoe ik het ervaar om weer te werken in de kinderopvang tijdens de coronacrisis.

Devlin, kinderopvang, coronacrisis, diabetesKinderopvang gesloten

In maart besloot de regering alle scholen en de kinderopvang te sluiten. En zoals ik jullie eerder al vertelde, ben ik werkzaam in de kinderopvang. Ik kon dus een tijdje niet meer aan het werk. Zelf vond ik het wel een prettig idee, aangezien mensen met diabetes in een risicogroep vallen. Nu kon ik thuisblijven en drukte vermijden. Ik kon vanuit huis wat werk verrichten, zoals het maken van werkboekjes voor de kinderen thuis. Ik heb in deze periode bewust gekozen om niet in de noodopvang te gaan werken. Ten eerste waren er (gelukkig) genoeg pedagogisch medewerkers beschikbaar om de noodopvang te regelen en ten tweede vond ik het als diabeet veiliger om thuis te blijven.

Lees ook: diabetes en werk: lees het verhaal van een juf met diabetes

Weer aan het werk of niet?

Toen de regering besloot dat de scholen en de kinderopvang weer (gedeeltelijk) open mochten na de meivakantie, moest ik ook echt even nadenken of ik weer aan het werk wilde. Mijn manager was heel betrokken en dacht aan mij. Ze stelde mij de vraag of ik het zag zitten om weer aan het werk te gaan op de groep, of dat ik liever nog een tijdje thuisbleef met eventueel vervangend werk. Ik heb samen met haar besloten dat ik eerst contact op zou nemen met mijn arts en diabetesverpleegkundige voor advies. Zij kennen mij het beste en weten hoe het ervoor staat met mijn gezondheid. Van mijn diabetesverpleegkundige kreeg ik groen licht. Ik ben immers nog jong en heb geen last van complicaties. Met de juiste aanpassingen was het voor mij dus veilig om weer een het werk te gaan.

Lees ook: zo ging mijn telefonische afspraak met mijn arts vanwege corona

Terug op de groep

Devlin, werken, kinderopvang, coronacrisis, diabetesDe eerste maandag na de meivakantie mocht ik dus eindelijk weer aan het werk. Ik was super blij, want van al dat thuiszitten werd ik niet echt vrolijk. Op de groep worden in deze coronatijd sowieso al extra maatregelen getroffen. Zo mogen kinderen die snotteren en/of andere ziekteverschijnselen vertonen niet komen en ook als er een familielid ziek is, moeten ze thuisblijven. Daarnaast mogen er maar twee ouders tegelijk in het lokaal zijn en er is een vaste looproute. Verder mogen wij als pedagogisch medewerkers ook niet met meer dan drie volwassenen op de groep staan.

Extra maatregelen voor mij

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het best wel spannend vond om weer te werken in de kinderopvang tijdens de coronacrisis. Ik was toch bang om besmet te raken. Gelukkig dachten en denken mijn collega’s ook heel erg aan mijn veiligheid! Mijn collega’s staan bij binnenkomst de deuren bij en ik zit veilig achter een tafel en hou de presentielijsten bij. De intakegesprekken met ouders worden ook door mijn collega’s gedaan. Ook is de afspraak gemaakt dat als er een kindje of een volwassenen op de groep is met ziekteverschijnselen, ik direct van de groep af ga. En natuurlijk houden we allemaal anderhalve meter afstand van elkaar en wassen we vaak onze handen.

Veilig gevoel

Door al deze maatregelen en mijn lieve collega’s die aan mij denken, voel ik mij veilig genoeg om te werken.

Zijn jullie ook al weer aan het werk? Of heb je misschien zelfs al die tijd al doorgewerkt? Welke (extra) maatregelen tref jij dan? Laat het mij weten in de reacties. Ik ben benieuwd!

Meer lezen?

Devlin Klaauwer is 22 jaar jong en kreeg ruim 13 jaar geleden de diagnose diabetes type 1. Haar leven stond op dat moment op zijn kop. Nu 13 jaar later heeft ze leren leven met diabetes en haalt ze alles uit het leven wat erin zit! Ze blogt en vlogt over haar leven met diabetes en deelt elke dag wat op haar Instagram @thelifeofadiabetic.

Reageer