Een veilige omgeving creëren
Kim Kreuwels heeft sinds kort een nieuwe baan. Nieuw werk is voor iedereen wennen, maar met diabetes stiekem extra spannend. “Wat vinden mijn suikers ervan…? Ik ga mijn ritme omgooien, ik gooi er een portie stress bij en zeker in het begin een flinke dosis zenuwen. Slaat de balans door naar waardering of weerstand?”
Binnenkort een nieuwe baan? Bekijk onze tips!
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]”“Ook in een vergadering tover ik ongegeneerd mijn insulinepomp onder mijn kleding vandaan”
Kim
“Wat zullen mijn nieuwe collega’s ervan vinden? Ik wil mensen niet afschrikken met een chronische ziekte. Hoeveel mensen met diabetes vertellen hun collega’s in hun eerste werkweek wat er gedaan moet worden als ze een keer in een hypo terecht komen? Ik heb echt geen idee. Ik doe het in ieder geval niet. Ben ik dan toch niet zo open over mijn diabetes als ik zelf denk?”
Een dagtaak
“Diabetes levert het nodige werk en vooral de nodige chaos op. Desondanks bepaalt het maar een relatief klein deel van mijn leven. Want ja, ik ben diabeet maar ik voel me voornamelijk nog gewoon, nou ja, mezelf. Diabetes doe ik ‘ook’ en niet ‘voornamelijk’. Ik ben niet Kim, de diabeet. Ik ben Kim, (bijna) echtgenote, moeder, dochter, vriendin, HR adviseur, columniste, vrouw, mens, die toevallig ook nog diabetes heeft.”
“Ondanks de dagtaak die diabetes is, doe ik dit dus ‘erbij’. Dat klinkt misschien vreemd, maar het betekent geenszins dat diabetes geen hoge prioriteit heeft. Het is slechts een van de vele dingen die ik ‘doe’ en die van mij, mij maken. Vanuit deze overtuiging ben ik op mijn eigen manier open over mijn diabetes. Hartstikke open zelfs. Ik heb het geluk dat ik er bevlogen over kan vertellen en de ambitie heb om mijn ervaringen te delen. Ongegeneerd tover ik mijn insulinepomp onder mijn kleding vandaan en prik ik een bloedsuiker als ik dat nodig acht. Ja, ook in een vergadering, belangrijk gesprek of spannende presentatie. Diabetes hoort tenslotte bij mij.”
Collega’s
“Mijn nieuwe collega’s zijn aardig, tonen begrip en stellen niet eens de gebruikelijke, voorspelbare vragen (die ik uiteraard met liefde en geduld altijd weerleg en uitleg, maar liever is dat niet nodig). Ze tonen oprecht interesse in mij en daarmee ook in mijn diabetes. Vooroordelen ingefluisterd door media en reclame heb ik nog niet voorbij horen komen.”
“Lieve collega’s, blijf alsjeblieft al jullie vragen stellen. En mocht het een keer misgaan: in mijn tas zit altijd een pakje sap (met veel suiker) en voor het echte rampscenario ligt er in de koelkast een oranje (glucagon) spuit. Mijn hang naar zelfmanagement en regie fluisteren me tijdens het tikken van deze woorden in dat jullie deze nooit nodig hebben, maar het geeft wel een veilig gevoel.”
5 tips voor jou!
Werk en diabetes
Begrip
Je bent niet verplicht om je collega’s te vertellen dat je diabetes hebt, maar het kan een en ander wel makkelijker maken. Ze begrijpen het dan waarschijnlijk beter als je insuline moet spuiten of tijdens die belangrijke vergadering toch echt iets moet eten.
Vermoeidheid
Heb je vaker last van vermoeidheid? Zorg dan voor voldoende rustmomenten gedurende de dag. Bespreek ook eens met je werkgever of het mogelijk is om je werktijden aan te passen en bijvoorbeeld wat later te beginnen.
Eetmomenten
Bereid je eetmomenten thuis voor en houd er rekening mee dat je misschien later thuis bent. Neem dus altijd iets extra’s mee. Je kunt zomaar in de file terechtkomen of te maken krijgen met vertraging in het OV.
Vertrouwenspersoon
Ga na of er op je werk een vertrouwenspersoon is. Je kunt bij hem of haar terecht met al je vragen en onzekerheden om samen naar een oplossing te zoeken.
Mogelijkheden
Kijk naar wat je wel kan in plaats van wat je niet kan. Denk dus vooral in mogelijkheden en probeer positief naar situaties te kijken. Morgen is er weer een dag!
Hallo
Ik heb ook diabetes type 2
Maar op mijn vorige werk hadden ze er totaal geen begrip voor mij
Nooit werd er gevraagd hoe gaat het met je suikerziekte
En keihard werken niet normaal en als je iets niet klaar kreeg kon je weer bij de manager op het matje komen en dan vertelde ik dat ik diabetes heb daar heb je maar gewoon mee te werken en als je het niet kunt dan vertrek je maar
Wat ondertussen ook gebeurt is vorig jaar
Na 44 jaar gewerkt te hebben moest ik weg want ik deed mijn werk niet goed en ik deugde niet en er kropen muizen rond en dat was mijn schuld enz
Toen heb ik er een rechtszaak van gemaakt en uiteindelijk toch gewonnen daar was ik blij mee
Toen heb ik een klein jaar thuis gezeten en eerst helemaal eens tot rust gekomen
En nu heb ik sinds vier weken een nieuwe baan
En hier ondervindt ik echt heel veel belangstelling voor mijn diabetes
En over alles zo belangstelling enz dat is erg fijn als ze er naar vragen en dan leg ik het ook uit net als u
Met vriendelijke groet
Willy smeekens
Ik heb sinds 77 diabetes 1. Ik leef er mee maar vind het altijd al een rem op mn bestaan. Heb allerlei baantjrs gehad en is maar 1x fout gegaan door diabetes. Het is niet ‘mijn diabetes’ . Ik ben mezelf en het zal me verder ook een worst zijn wie denkt dat ze het beter weten. Als ik hypo heb mag ik mezelf redden en dat doe ik ook. Ik heb op de werkvloer nog nooit hulp gehad of begrip en ik werk al 35 jaar bij wsw bedrijf.
Halo ik ken het heb ook type 2 en werk in de wsw hebben er totaal geen begrip voor
ik ook diabetes werk 5 ploegendienst en dat wil ik ook volhouden laatste paar jaren,heb veel begrip van mijn collega,s nu paar keer hypo gehad op het werk collega,s zeer behulpzaam geweest, merk alleen wel dat sommige leidinggevende er alleen voor hun eigen loopbaan er zijn das jammer
Schandalig wat daar gebeurt, het is juist belangrijk dat je collega’s op de hoogte zijn. Ik heb het gelijk verteld en mijn collega’s zijn best wel bezorgd. Ze houden rekening met mij en dat is heel fijn. Ik heb heel af en toe een hypo maar ik heb altijd wat bij me.
Ik heb na de geboorte van mijn oudste zoon diabetes type 1 gekregen
Ik ben hier altijd heel open over geweest en heb het zelfs in mijn cv staan
Ik heb hier alleen maar positieve reacties op gehad
Mensen vonden het fijn dat ik er zo eerlijk en open over was
Maar het heeft natuurlijk ook voor afwijzingen gezorgd
Op mijn huidige werk plek laten ze me vrij in het controleren van mijn suikers en als het nodig is kan ik spuiten of wat eten waar dat nodig is
Het is idd een hele dagtaak en als het eens wat drukker is vergeet ik ook wel eens dat ik bv moet controleren of wat moet gaan eten
Ik heb nu 14 jaar diabetes en ik voel wanneer mijn suiker spiegel te hoog of te laag is en heb dus gelukkig nog niet nodig gehad om SEH te moeten raadplegen
Wat ik vooral het zwaarste vond waren de vragen van mijn kinderen
Mama waarom doe je dat ?
Mama ga je dood ?
Mama hoe werkt dat ?
Mama waar is dat voor ?
En nog veel meer van dit soort vragen
Die ik toch allemaal met een opgelucht hart heb beantwoord
Voor mijn kinderen is het nu de normaalste zaak
Het hoort er bij
Ze helpen me nu ook herinneren mama heb je gespoten voor we weg gaan
Of mama heb je alles bij je als we een dagje op stap gaan
Ik heb type 1 en toen ik overstapte naar de pomp alles uitgelegd aan mijn collega’s een protocol voor mezelf gemaakt want in de zorg wil je overal op voor bereid zijn. Tja eerste therapeutische werkdag een hypo in mijn pauze. Collega’s top gereageerd maar mijn manager echt niet. Werd meteen als beperkt bestempeld en deed mijn werk niet meer goed. Nooit geen klachten daar voor gehad. Heel veel beperkingen opgelegd gekregen en uiteindelijk door heel veel vechten nieuwe manager en nieuwe collega’s weer een veilige werkplek voor mij gecreëerd
Mijn naam is Rudi 47 jaar
Kreeg in 2012 diabetes type 2 twee jaar later kreeg ik op me werk buikpijn dus naar huis ziektewet in op 5 december werd de buikpijn erger 23:00u naar het ziekenhuis
Ja hoor ik moet blijven mijn alvleesklier was er mee opgehouden dus ik had nu diabetes type1 eerst met de pen leren spuiten ging niet twee en half jaar thuis gezeten mijn werk dacht die komt niet meer terug bijna het traject in af keur een
Heb ik toch weten tegen te houden door een insuline pomp te nemen maar het blijft lastig om te werken op deze manier.
Ik heb sinds een aantal jaren diabetes type 2.
Vertel het als ik een nieuwe baan heb in de eerste instantie niet ivm vooroordelen.
Juist als je in de zorg werkt is het hard doorwerken en schiet de pauze er nog wel eens bij in.
Toen ik aan een collega vertelde dat ik diabeet was en toch echt wat moest eten is ze naar de manager gestapt ,zogenaamd om mij uit de wind te houden.
Waar ik al bang voor was gebeurde ,ik moest bij manager komen die vroeg of ik inderdaad diabeet was ,toen ik bevestigend antwoordde lag ik er de week daar op uit (ik werkte op detacherings basis en zou vadt contact krijgen)