#sTr1peD: zo vaak denk ik per dag aan diabetes

Als je de Diabetes Online Community (DOC) een beetje volgt, dan is het je vast niet ontgaan dat vorige maand Diabetes Awareness Month was. Zoals je in het artikel van Myrthe  kon lezen, liepen er op veel verschillende social media kanalen allerlei campagnes die allemaal één doel hadden: het creëren van meer ‘awareness’ rondom de diagnose.

De #sTr1peD-challenge

Er was één campagne die mij heel erg aangreep, de sTr1peD-campagne, waarbij het idee is om een hele dag bij te houden hoe vaak je met diabetes bezig bent. Elke keer dat je nadenkt over je diagnose of iets doet wat met het managen ervan te maken heeft, zet je een streepje op je hand. Hoewel ik ‘nog maar’ vier (en een half) jaar diabetes type 1 heb, doe ik vrijwel alles op de automatische piloot. Ik was dus erg benieuwd naar het aantal streepjes op mijn hand aan het einde van de dag… Ik neem je graag mee terug naar de dag waarop ik de sTr1peD-challenge aanging!

Lees ook: De insulinepomp: mijn ervaringen met de overstap

3:00

Het is drie uur ’s nachts en een tweede pompalarm gaat af. Mijn insulinepomp en sensor geven aan dat ik op 3.0 mmol/l zit. Ja, mooi. Dat zei je een uur geleden ook al en ik voel me prima. Ergens heb ik de wil om de waarde te controleren en om mijn sensor eventueel te kalibreren. Maar tegen de tijd dat ik zover ben, ben ik alweer in slaap gevallen…

7:30

Als mijn wekker gaat, controleer ik vaak eerst mijn bloedglucose. Op de een of andere manier ben ik uit het niets van 3.0 mmol/l naar 13.2 mmol/l gestegen. Vreemd, dat is nieuw… Ik meet mijn waarde ter controle met een vingerprik en zit er inderdaad niet ver naast. Ik start de kalibratie van mijn sensor, koppel de pomp af, neem een korte douche en koppel de pomp weer aan. Terwijl ik mezelf na het douchen aankleed, bolus ik alvast voor het ontbijt. Dat doe ik om de bloedglucose piek te voorkomen die ik vaak zie na mijn ontbijt. Fingers crossed!

Deze week werk ik niet vanuit Rotterdam, maar ben ik weer eens in Girona, Spanje! Daar ben ik regelmatig, dus het voelt inmiddels een beetje als een tweede thuis. Maar qua ‘diabetes management’ is en blijft het een uitdaging. Het is toch een ander ritme, een andere omgeving en ander eten. Waar ik thuis bijna alles afweeg of bekend ben met de producten, is dat toch vaak een beetje gokken als ik in Spanje ben.

8:15

Tijdens het ontbijt merk ik dat mijn infusieset een klein beetje pijn doet. De afgelopen dagen heb ik veelal rokjes en jurkjes gedragen, maar nu draag ik weer een broek en deze drukt op mijn infusieset. Irritant… Als ik weer terug ben in mijn hotelkamer plaats ik een nieuwe infusieset. De oude laat ik nog zitten. Deze verwijder ik meestal pas op het moment dat ik er helemaal zeker van ben dat de nieuwe zijn werk goed doet. Maar ook de nieuwe infusieset lijkt niet geweldig te zitten. Ik gooi nog snel een nieuwe in mijn tas, zodat ik deze eventueel nog kan plaatsen gedurende de dag. Tegen de tijd dat ik het hotel uitloop richting het kantoor zit ik al op negen streepjes… Ik heb weleens betere ochtenden gehad.

10:30

Terwijl ik op werk achter mijn laptop zit, voel ik mij opeens heel erg moe en een beetje lamlendig. Mijn ogen doen pijn, mijn hoofd voelt zwaar. Dit gaat niet goed… Mijn sensor geeft aan dat ik op 16.2 mmol/l zit. Dat verklaart het… Ik doe een correctiebolus en hoop van harte dat ik snel daal. Als ik naar het toilet ga, zie ik mijn oude infusieset weer zitten. Zal ik ‘m al verwijderen? Misschien is het beter om ‘m nog even te laten zitten, totdat mijn bloedglucose weer op een normaal level zit. Als ik de toilet uitloop, gaat er een pompalarm af: ”Alarm bij hoog”. In mijn hoofd reageer ik met: ‘Ja, I know! Weet ik! Laat me met rust, doe wat je moet doen!’

11:00

Tijd voor een koffiebreak met mijn ‘Spanish Guild’. Ik doe al een tijdje mijn best om Spaans te leren. Als ik in Girona ben, ga ik vaak met twee collega’s even koffie drinken voor een ‘Spaans praatje’, wat vaak al snel weer overgaat in Engels, haha. De cappuccino en chocoladecroissant worden tegenwoordig vanzelf gebracht. We hoeven er niet eens meer om te vragen. 😉 Qua timing is dit niet het beste moment voor een zoet croissantje, maar dat is dan maar even zo.

13:00

Na nog een aantal ‘hoog alarmen’ krijg ik nu mijn eerste ‘bijna laag alarm’ van de dag! Corrigeren en tegelijkertijd nog voor iets anders bolussen, brengt bij mij altijd een risico met zich mee… Samen met een van mijn teams hebben we een teamlunch gepland en we zijn buiten bezig met de voorbereidingen voor ‘de beroemde paella’ naar het recept van een collega. Er staan ook wat snacks op tafel en ik heb een bekertje witte wijn in mijn handen. Dat is toch een stuk lekkerder dan een Dextro Energy-tabletje. Dit moet goed komen! 🙂

14:00

Mijn infusieset doet nog steeds een beetje pijn, maar ik heb geen zin om de nieuwe te plaatsen. Ook al doet het pijn, hij doet het in ieder geval wel!  Mijn bloedglucose is inmiddels gedaald naar 3.5 mmol/l. Gelukkig heb ik een heerlijke Valenciaanse paella voor mijn neus staan, dat zal ervoor zorgen dat mijn hypo snel verleden tijd is. Inmiddels zit ik al op achttien streepjes. Wat een dag…

16:30

Het pompalarm geeft aan dat ik rond de 13 mmol/l zit. Maar omdat ik nog actieve insuline heb, besluit ik om er nog even niks mee te doen. Dat daalt misschien nog wel. Of niet… Een uur later geeft het alarm aan dat ik op 22 zit. En na een correctiebolus en weer een uur verder zit ik nog steeds op 19… Even later krijg ik een melding dat ik mijn sensor binnen een uur moet kalibreren. Dit moet namelijk elke 12 uur gebeuren en het is inderdaad alweer even geleden. Ik zit nog steeds hoog, op 17.5 mmol/l en ik ben zo moe… Ik hoef ook echt niet aan eten te denken voorlopig. Naast dat de paella echt superlekker was en ik daar nog aardig van vol zit, heb ik nooit echt trek in eten als mijn bloedglucose zo hoog is…

19:30

Oh shit! Ik heb nog niet gekalibreerd. Handig zo’n alarm, maar als je er niks mee doet, is het behoorlijk nutteloos. Na een vingerprik kalibreer ik mijn sensor met 13.7 mmol/l en doe ik nog een correctiebolus. Als ik naar het toilet ga, besef ik me dat de oude infusieset nu ook weleens verwijderd kan worden. Blijkbaar zat het toch niet zo vervelend als ik dacht, anders had ik hem wel eerder verwijderd. Ik zit nog steeds hoog en ben er eigenlijk wel een beetje klaar mee voor vandaag. Een avondje in de hotelkamer blijven zonder avondeten moet kunnen, toch?

22:00

Eindelijk (!!) zit ik weer een beetje op een normale waarde! Netjes rond de 5.2 mmol/l, maar wel dalende. Ik wil eigenlijk gaan slapen, maar zie het gebeuren dat ik over een uur weer wakker gemaakt wordt met een lage waarde. Ik besluit mijn basaal voor een uurtje uit te zetten, dat moet ervoor zorgen dat ik niet weer te ver daal… Welterusten!

Lees ook: Kom met het hele gezin in beweging

Het was vandaag geen goede dag. Dertig (!!) keer heb ik moeten nadenken of bezig moeten zijn met mijn diabetes. Het is noodzaak en inmiddels routine, maar ook behoorlijk vermoeiend; iets dat voor mensen zonder diabetes soms moeilijk te beseffen en/of te begrijpen is…

Meer lezen?

Lauriëtte de Ruiter werd op haar 24ste gediagnosticeerd met diabetes type 1. Op haar blog wishflower.nl schrijft ze over de leuke dingen in het leven, maar ook over een leven met diabetes en hoe zij daarmee omgaat.