Een tijd geleden schreef ik al een stuk over de depressie die ik doorgemaakt heb. Ik schreef ook dat het inmiddels heel goed met me gaat en dat gaat het nog steeds. Toch zijn er nog genoeg momenten dat de sombere gevoelens weer even omhoogkomen door een bepaalde gebeurtenis of soms ook zomaar zonder echte aanleiding. In deze blog wil ik jullie meenemen in wat ik op dat moment doe.
Lees ook: Diabetes en depressie
Herinnering
Vorige week had ik zo’n moment. Een moment die mij enorm aangreep door de herinneringen die hierbij kwamen kijken. Ik voelde me niet op mijn gemak en er kwamen veel gevoelens omhoog. Uiteindelijk barstte ik in huilen uit. Deze sombere gevoelens hielden zeker nog de hele week aan. Dit keer kwam het dus door een bepaalde plek en bepaalde herinneringen die ervoor zorgden dat ik even terugviel in de sombere gedachten. Gelukkig heb ik geleerd hoe ik met deze gedachten om moet gaan.
Handvatten
Tijdens mijn therapieën heb ik verschillende handvatten gekregen om met dit soort situaties om te gaan. Ten eerste is het belangrijk om te beseffen dat dit gevoel er mag zijn. Je mag huilen en je mag je somber voelen. Ook is het belangrijk om hulp te vragen en het te vertellen aan iemand die je vertrouwt. Diegene kan dan een beetje op je letten en je troosten als het echt even niet gaat. Wat mij verder ook goed helpt is schrijven. Ik schrijf op waar ik mee zit en schrijf daarna ook op wat mij op dit moment gelukkig maakt. Zo kom ik vaak tot inzicht dat mijn verdriet er mag zijn, maar dat ik ook gelukkig ben met de dingen om mij heen.
Nooit helemaal weg
Voor mij is de depressie nooit helemaal weg. Het heeft zijn littekens achter gelaten en ik blijf gevoelig voor de sombere gevoelens. Natuurlijk hoef je niet depressief te zijn of te zijn geweest om sombere gevoelens te ervaren. Iedereen heeft hier weleens last van. Wat ik het allerbelangrijkste vind, is om erover te praten. Je staat er niet alleen voor en het is zo fijn om je verhaal kwijt te kunnen. En daarnaast is het ook heel belangrijk om hulp te vragen wanneer dit nodig is. Hulp van een arts, psycholoog of van een familielid/vriend. Soms kan deze hulp al simpelweg betekenen dat iemand luistert naar je verhaal of je meeneemt om een lekker stuk te gaan wandelen.
Lees ook: Mijn zus(je) heeft diabetes type 1
Heb jij weleens last van sombere gevoelens of misschien wel van (een terugval) depressie? Wat zijn dan jouw handvatten? Laat het ons weten.
Meer lezen?
Devlin Klaauwer is 22 jaar jong en kreeg ruim 13 jaar geleden de diagnose diabetes type 1. Haar leven stond op dat moment op zijn kop. Nu 13 jaar later heeft ze leren leven met diabetes en haalt ze alles uit het leven wat erin zit! Ze blogt en vlogt over haar leven met diabetes en deelt elke dag wat op haar Instagram @thelifeofadiabetic.
