print-image

Diabetes type 1 vergt veel tijd en energie. Een groot deel van de dag ben je er bewust of onbewust mee bezig. Je houdt er rekening mee als je bedenkt wat je wilt eten, of en wanneer je gaat wandelen, wanneer je op bed gaat. Wanneer eigenlijk niet? Als je samenwoont of gaat samenwonen, dan kan dat best wel een uitdaging zijn. Je partner is het misschien nog niet gewend dat diabetes altijd zo aanwezig is. Mijn vriend en ik wonen inmiddels bijna vijf jaar samen. In deze blog deel ik onze ervaringen!

Samenwonen en diabetesOmdat we inmiddels al een flinke tijd samenwonen, kan ik wel zeggen dat diabetes een geschikt plekje bij ons in huis heeft gekregen. Mijn vriend, ik en mijn diabetes zijn aardig goed op elkaar ingespeeld. Thomas herinnert mij er vaak aan om te bolussen, hij helpt mij met het inschieten van een nieuwe sensor en hij weet dat op vaste tijden eten mij helpt met het managen van mijn diabetes. Als ik een hypo heb, weet hij dat hij me beter even met rust kan laten. Maar hij weet ook wat de grens is wanneer de hypo te heftig wordt en ik wel hulp nodig heb. Super lief en ik ben hem ontzettend dankbaar dat diabetes er gewoon mag zijn bij ons in huis. Het is niet gek, niet vreemd en zijn hulp is ontzettend fijn.

Lees ook: Diabetes en de liefde: “Mijn vriend bolust voor mij”

Ritme en voeding

Twee pijlers die voor mij heel belangrijk zijn om mijn diabetes goed te kunnen reguleren, zijn ritme en voeding. De ene dag om 18.00 uur en de andere dag pas om 20.00 uur avondeten, dat gaat niet goed. Een beetje ritme in mijn dag is daarom belangrijk voor mij. Daarin hebben we samen de juiste weg in gevonden. We eten altijd rond 18.00 uur en de rest van de dag volg ik mijn eigen ritme en daar heeft hij alle begrip voor. We lunchen en ontbijten dan bijvoorbeeld niet altijd samen, maar dat hoeft ook niet. Hij moet ook vooral doen waar hij zich goed bij voelt.

Voeding is ook een belangrijk punt voor mij. Rijst, pizza of chinees eten gaat bij mij namelijk bijna nooit goed. Ik eet het dan ook liever niet te vaak. Daar heeft hij alle begrip voor. Ik snap natuurlijk ook wel dat nasi superlekker is. Dus als we wel een rijstgerecht eten dan kies ik er soms voor om wel mee te eten, en soms maak ik voor mezelf dan de maaltijd met bloemkoolrijst.

Mentale gezondheid

De laatste maanden gaat het goed met me en zit ik lekker in mijn vel. Tijdens de afgelopen 5 jaren zijn er ook periodes geweest dat ik een diabetes burn-out had. Dat is voor hem natuurlijk best zwaar. Ik denk dat we allebei geleerd hebben dat het heel belangrijk is om grenzen aan te geven. Daarover goed blijven communiceren, is ontzettend belangrijk.

Nachtelijke alarmen

Samenwonen en diabetesDe nachtelijke alarmen van mijn sensor zijn op het moment misschien wel de grootste uitdaging. Al wonen we al een flinke tijd samen, ik heb pas sinds een paar weken een sensor die alarmen geeft bij hoge of lage bloedsuikers. Wanneer ik tijdens het slapen een hypo of hyper krijg, gaat het alarm af. Heel fijn natuurlijk. Wat minder handig is, is dat ik niet wakker word van de alarmen. Mijn vriend wel. Het gevolg? Nadat het alarm gaat, is mijn vriend gelijk klaarwakker. Ik slaap rustig door. Mijn vriend probeert mij met man en macht wakker te maken. Wat meestal pas na flink wat moeite lukt.

Ik check dan snel half slapend waarom het alarm gaat en probeer het op te lossen. Omdat ik dus nog half slaap, probeert mijn vriend mee te kijken om te controleren of ik geen gekke dingen doe. Vervolgens ga ik weer lekker slapen, maar is mijn vriend klaarwakker. Hier hebben we nog niet echt een oplossing voor gevonden. Mocht je tips hebben, dan horen we het graag.

Woon jij samen met je partner? Hoe ervaren jullie samenwonen met elkaar en je diabetes?

Liefs,
Myrthe

Meer lezen?

Profielfoto Myrthe BarcelonaMyrthe Heida (1996), kreeg op haar vijfde de diagnose diabetes type 1. Ze schrijft over haar leven met diabetes type 1 op www.girl0ninsulin.com en deelt haar leven met diabetes op Instagram en YouTube als @girl0ninsulin.

Reageer