Samen met diabetes naar Barcelona

Samen met andere diabeten naar Barcelona. Samen meten en prikken voor het eten, samen koolhydraten tellen en samen hypo’s opvangen. Wat vond ik dat fijn om te doen! Als je de veertienjarige Devlin had gevraagd om mee te gaan naar een bijeenkomst, feest of een andere activiteit samen met andere diabeten, dan had ik vriendelijk bedankt. Ik vond het verschrikkelijk om op pad te gaan met andere mensen met diabetes. Waarom, vraag je je waarschijnlijk af? Ik heb werkelijk geen idee. Waarschijnlijk omdat ik mijn ziekte op die leeftijd wegstopte en het er niet over wilde hebben. Ik deed alsof het er niet was.

Geen ‘slechte’ diabeet

Daarnaast was ik bang dat ze over mij en mijn slechte bloedsuikers zouden oordelen en mij een ‘slechte diabeet’ zouden vinden. Oh wat zou ik graag tegen die veertienjarige Devlin willen zeggen dat ze gewoon moest gaan naar die activiteiten om zo andere lotgenootjes te ontmoeten. Want sinds ik in de online diabeteswereld ben gerold en op pad ben geweest met andere mensen met diabetes, wil ik niet meer anders.Zoals de meesten van jullie waarschijnlijk al hebben gehoord, ben ik met een aantal bloggers naar de EASD in Barcelona geweest. En dat was in een woord geweldig! Naast dat ik veel geleerd heb over de nieuwste ontwikkelingen, heb ik ook veel geleerd over mijzelf. Ik had altijd het idee dat ik, daar komt die weer, een ‘slechte diabeet’ was. Als ik dan weer een keer genoot van een drankje, lekker eten en lang tafelen, voelde ik mij meteen schuldig. Het zijn namelijk niet de beste dingen die je kunt doen voor je bloedsuikers en ik had altijd een beetje het idee dat ik die dingen daarom ook niet meer mocht doen. En dat andere mensen met diabetes die dingen altijd vermijden, zodat ze goede bloedsuikers zouden hebben.

Ik voelde mij begrepen

En wat denk je? Ik ben niet de enige! Voor mij was dat zo’n geruststelling om te zien. Dat andere diabeten zich ook niet altijd houden aan strikte leefregels en hun slechte bloedsuikers dan voor lief nemen. Daarnaast voelde ik mij ook zo begrepen. Hier thuis is mijn omgeving super lief voor mij en ze doen hun best om mij te begrijpen, maar dat kan nooit voor de volle 100%. In een groep met andere mensen met diabetes weet iedereen precies hoe je je voelt tijdens een hypo of een hyper of andere diabetesgerelateerde ‘problemen’.

Kortom, ik heb veel geleerd over mijzelf. Dat ik geen ‘slechte diabeet’ ben en dat ik er gewoon mag zijn. En ook dat ik het goed doe. Wat is dat een fijn gevoel! Vanaf nu sla ik nooit meer een event, activiteit of bijeenkomst af met andere diabeten. Want wat is het fijn om je zo begrepen te voelen. Herken je dit? Voel jij je ook wel eens alleen met je diabetes? Of heb je zelf ook een leuke diabuddie? Ik ben benieuwd.

Meer lezen?

Devlin Klaauwer (1997), kreeg op haar negende de diagnose diabetes type 1. Ze deelt haar dagelijks leven op instagram als @thelifeofadiabetic en schrijft blogs. Ze hoopt anderen te inspireren en te laten weten dat niemand er alleen voor staat.