Bijna iedereen is weleens ergens onzeker over. Onzeker over je lichaam, je haar, je werk of onzeker of je iets wel of niet goed doet. Er zijn zoveel onderwerpen waar mensen onzeker over kunnen zijn. Zo ben ik zelf regelmatig onzeker over mijn diabetes. Onzeker of ik het wel goed doe of onzeker over de toekomst.
Slechte diabeet
Zo kan ik mij best weleens onzeker voelen over hoe ik omga met mijn diabetes. Als ik kijk op social media zie ik vaak mensen met diabetes die alles perfect volgens de boekjes doen. Op tijd eten, prikken, sporten of bij een hoge waarde niet dat ene taartje pakken. Ik heb nog weleens dagen dat ik niet op vaste tijden eet of prik. En als ik echt zin heb in een taartje en mijn waarde is te hoog, pak ik toch vaak dat taartje. Wel met extra insuline. Als ik dan naar anderen kijk dan voel ik mij daar dus soms best onzeker over.
Littekens
Wanneer ik in de spiegel kijk en ik zie mijn buik dan is dat ook zeker iets waar ik mij onzeker over kan voelen. Ik zie huiduitslag, blauwe plekken, spuitplekken en littekens. Mijn sensor en het infuus van mijn insulinepomp laten vaak lelijke plekken achter. Over het feit dat de sensor en de infuusset daar zitten, voel ik me minder onzeker. Ik weet dat deze er zijn om het leven met diabetes voor mij makkelijker te maken. Toch kan ik de onzekerheden over de littekens en plekken die ze achterlaten, niet altijd even goed loslaten.
Toekomst
Als ik denk aan de toekomst dan ben ik daar ook wel onzeker. Krijg ik straks geen complicaties? Blijf ik de sensor vergoed krijgen? Hoe moet dat met een eventuele zwangerschap? Het zijn allemaal punten waar ik vaak aan denk en waar ik dan ook onzeker over kan zijn.
Nergens voor nodig
Gelukkig heb ik ook genoeg momenten dat ik kan denken: ‘’stop daarmee, dit is nergens voor nodig!’’. Als ik logisch nadenk dan weet ik ook wel dat niemand een perfecte diabeet is. Bijna iedereen vergeet weleens te prikken, slaapt uit of eet dat taartje ondanks een hoge bloedsuiker. Op social media zie je dit gewoon niet zo vaak. Achter de schermen gaat het er meestal heel anders aan toe. Helaas! Want ik vind het zo belangrijk om ook die momenten te delen met anderen.
Daarnaast ben ik ook gewoon trots op mijn lichaam. Trots op wat mijn lichaam kan en trots op mezelf. Mijn insulinepomp en sensor horen bij mij en helpen mij bij het leven met diabetes. Die littekens laten dan weer zien wat voor een strijd mijn lichaam elke dag levert.
En ja, over de toekomst. Daar heeft niemand iets over te zeggen helaas. Ik doe mijn best en dat is alles wat ik kan doen. Mochten er complicaties optreden dan gaan we daar ook weer mee aan de slag.
Meegeven
Wat ik je met deze blog wil meegeven, is dat iedereen weleens onzeker is en dat dit ook mag. Maar vergeet niet te bedenken waar die onzekerheden vandaan komen. Probeer het positieve in te zien en omarm je onzekerheden.
Waar ben jij weleens onzeker over? Laat het weten in de reacties.
Meer lezen?
Devlin Klaauwer (1997) kreeg ruim 13 jaar geleden de diagnose diabetes type 1. Haar leven stond op dat moment op zijn kop. Nu 13 jaar later heeft ze leren leven met diabetes en haalt ze alles uit het leven wat erin zit! Ze blogt en vlogt over haar leven met diabetes en deelt elke dag wat op haar Instagram @thelifeofadiabetic.
