Een onverwachte hypo: 1-0 voor diabetes

Over het algemeen heb ik mijn diabetes goed onder controle. Ik ken mijn lijf en weet hoe ik reageer op bepaalde voeding en beweging. Daarbij kan ik negen van de tien keer op tijd ingrijpen als mijn bloedsuikerwaarde uit de bocht dreigt te vliegen, dankzij mijn continue glucosesensor. Maar hoe beter mijn diabetes ingesteld is, hoe lastiger ik de onvoorspelbaarheid soms vind. Ik kan nog zó goed proberen om alles onder controle te houden, soms lukt het om een onverklaarbare reden niet. Lees verder en ontdek hoe ik, ondanks mijn goede voorbereidingen, toch in een onverwachte hypo terechtkwam.

Lees ook: Een jaar reizen met diabetes #1

Mindful yoga 

Sinds een jaar volg ik regelmatig een mindful yogales: een hele relaxte les met strekoefeningen die de energie weer in mijn lijf laat stromen. Het is voor mij ongeveer 20 minuten heen en 20 minuten terugfietsen en alles bij elkaar is het een heerlijke ontspannende avond. Ten minste, normaal gesproken.

De les is in de avond en ik heb inmiddels een manier gevonden om ervoor te zorgen dat mijn glucosewaarden redelijk stabiel blijven. Ik zorg dat we uiterlijk anderhalf uur vóór ik op de fiets stap, eten.

We eten gezond en ik verlaag mijn insuline voor de maaltijd. Voor ik op de fiets stap, check ik mijn glucosewaarde nog eens, drink eventueel nog wat limonade en dan ga ik op pad. De meeste avonden lukt het me om na het eerste fietstochtje op een stabiele lijn rond de zeven te komen, waardoor ik vol vertrouwen de yogales in kan. Ik heb altijd een rolletje Dextro tabletten naast me liggen, maar dat heb ik nog nooit nodig gehad.

Voordat ik terugfiets, check ik mijn glucosewaarde nog een keer en meestal kan ik dan zonder problemen naar huis fietsen. Daar eet ik vervolgens nog iets kleins voor ik ga slapen.

Ik hou van de regelmaat hiervan, van de voorspelbaarheid van mijn waarden op zo’n avond én van de ontspanning die de yogales me daardoor geeft.

Een tegenvaller: een hypo 

Maar helaas gaat het niet altijd zo goed. Een tijdje geleden trof ik precies dezelfde voorbereidingen: minder insuline bij het avondeten, vlak voor het fietsen nog een glaasje aanmaaklimonade en hup, op de fiets. Het regende behoorlijk, dus echt ontspannen fietsen was er die avond niet bij. Ongeveer halverwege hoor ik mijn Dexcom-alarm voor laag. Ik stop, check m’n waarde en inderdaad: 3.7 en een pijl naar beneden. Ik eet wat Dextro en fiets snel verder.

Maar na een paar minuten merk ik dat mijn benen niet meer willen trappen. Mijn Dexcom geeft nu 2.8 aan, met inmiddels een dubbele pijl naar beneden. Ik weet dat dit het moment is om iets langer te stoppen en te zorgen dat ik deze hypo uit kom. Het regent, het is donker, ik sta ergens op een verlaten fietspad en over een kwartier begint mijn fijne, warme yogales. Uiteindelijk heb ik daar bijna 20 minuten gestaan, voordat ik weer op mijn fiets durfde te stappen. Ik ben te laat voor de les en ik voel me belabberd, dus fiets ik langzaam terug naar huis.

Lees ook: Ongemakkelijke situaties met diabetes

Verslagen door mijn diabetes 

Ik baal als een stekker, heb de tranen in mijn ogen staan en het voelt echt alsof mijn diabetes me verslagen heeft. 1-0 voor diabetes. Ik ben boos, verdrietig en teleurgesteld. Drijfnat kom ik thuis, waar Ruben me opwacht met een knuffel en een kop thee. Onder de douche besef ik me dat boos zijn geen zin heeft. Ik kruip op de bank met een kopje thee en een boek en probeer nog wat van mijn avond te maken. Wat is het soms lastig om positief te blijven als mijn diabetes voor mij bepaalt hoe mijn dag verloopt.

Hoe ga jij om met een onverwachte hypo? Laat het ons weten in de reacties!

Meer lezen?

Leonneke van der Voort (1985), kreeg op haar twintigste de diagnose diabetes type 1. Ze deelt haar dagelijkse leven en passie voor eten op Instagram als @mysweetbalance en deelt gezonde recepten op haar eigen blog www.mysweetbalance.com.