Een ode aan de partner

Deze blog gaat niet specifiek over mij, maar het is een blog waarmee veel diabeten zullen instemmen. Diabetes heb je dan wel alleen, maar het kan je naaste omgeving behoorlijk beïnvloeden. En niemand staat dan zo dicht naast je als je partner. Daarom in deze blog: een ode aan de partner.

Lees ook: Tip voor naasten van mensen met diabetes

Ode aan Renate

In mijn geval betekent dat een ode aan Renate, sinds september 2019 met trots mijn vrouw. Ik ken Renate al sinds 2004, maar begin 2005 kregen we een relatie. Ik had op dat moment al een paar jaar diabetes. We zaten op dat moment nog op school en woonden nog niet samen. Dus zo heel veel kreeg Renate nog niet te maken met mijn diabetes.

Mijn geluk was dat Renate verpleegkunde ging studeren en daarbij ook veel leerde over diabetes. Inmiddels zagen we elkaar al steeds vaker en woonden we parttime samen in de studentenkamer van Renate. Hierdoor kreeg ze steeds meer mee van mijn suikerziekte: de hypo’s, de hypers en de dagelijkse bezigheden zoals het testen en spuiten. Ook ging ik haar af en toe om hulp vragen.

Mijn gedrag bij hypo’s en hypers

Het gedrag wat ik vertoonde bij de hypo’s en hypers was wel even wennen voor Renate. Ik denk dat dit gedrag voor sommige relaties, vooral in de beginfase, wel voor flinke spanning kan zorgen. Wij kregen hier ook wel mee te maken, maar zoals ik al zei: mijn geluk was dat Renate tijdens haar studie best veel kennis had opgedaan over diabetes. Buiten dat is Renate ook een zeer geduldig persoon en weet ze als geen ander wanneer ze mij ruimte moet bieden of wanneer ze juist wat dichter naast mij moet staan. Inmiddels wonen we bijna 10 jaar samen.

Zie ook mijn blog: Het verschil tussen een hyperglycemie thuis en op het werk.

Zodra ik tijdens een te hoge of te lage bloedsuiker de kans krijg om mij te uiten richting Renate, dan doe ik dat. Soms met een vervelende opmerking en soms met de vraag of ze limonade of iets anders zoets voor mij wil klaarmaken. Het gebeurt bijna nooit, maar het is wel eens voorgekomen dat de limonade op was. (Limonade werkt voor mij erg goed bij het snel verhogen van mijn bloedsuiker bij een hypo.) Als dit het geval was, kon ik erg vervelend reageren. Volkomen onterecht, maar helaas kan ik mijzelf niet inhouden tijdens een hypo.

Soms moeilijk om de partner te zijn van iemand met diabetes

Ik heb als diabeet de controle over mijn diabetes, maar mijn partner ervaart de gevolgen ervan. Ik denk dat het soms zelfs moelijker is voor de partner om te leven met iemand met diabetes, dan voor degene met diabetes zelf. Als partner moet je begrip kunnen tonen, je in kunnen leven en jezelf behulpzaam opstellen. Ook moet je in staat zijn om dingen te kunnen vergeten en vergeven. Niet voor een korte periode, maar voor altijd. Want diabetes is voor altijd.

Daarom ben ik extra dankbaar dat ik zo’n lieve, zorgzame, leuke en mooie partner heb. Renate, bedankt voor alles wat je voor mij bent. Ik kan niet meer zonder jou.

Ik ben benieuwd naar jullie verhalen. Wie heeft er ook zijn fijne partner? Bij wie is het weleens minder goed gegaan in de relatie door de suikerziekte? Laat het weten in de reacties!

Over mij

Ik ben Olaf Kerkhof (04-09-1987). Samen met mijn vrouw Renate en onze kinderen Abel en Sep woon ik in Amersfoort. Ik werk op een kinderdagverblijf en in mijn vrije tijd sport ik graag. Hardlopen is mijn passie en de focus ligt op de marathon. Sinds 2001 heb ik diabetes type 1. Ik probeer mijn diabetes zo goed mogelijk te reguleren, maar zorg er wel voor dat ik mijn leven kan leiden zoals ik dat wil. Ik probeer mijn leven niet te laten leiden door mijn diabetes. Op Instagram kun je me vinden via @olaf.kerkhof.