Het moment dat ik in deze blog beschrijf is al een hele tijd terug. Ik denk al zo’n acht jaar geleden. Op dat moment was ik 16 jaar en ging ik heel anders met mijn diabetes om dan dat ik dat nu doe. Ik stopte het weg en was er maar weinig mee bezig. Zo ook deze dag waarop ik verkeerde keuzes maakte. Ik heb er nooit eerder over geschreven, omdat ik mij er best wel voor schaamde. Het was immers ook wel een beetje mijn eigen schuld dat die dag zo eindigde. Nu besef ik me dat het niet iets is om me voor te schamen. Ik was jong en wilde gewoon net als iedereen zijn.
Feestelijke dag
Die dag besloten we naar Nijmegen te gaan. Hier vond toen de Nijmeegse vierdaagse plaats en er waren dus ook allerlei feestjes en festivals. We gingen er al vroeg op de dag naar toe met de trein. Klaar voor een feestelijke dag!
Warm weer
Ik kan me nog herinneren dat het die dag erg warm was; het was richting de 30 graden. We liepen de hele dag rond in Nijmegen en genoten van de gezelligheid en de festivals. Tijd om te eten was er eigenlijk niet. En eerlijk gezegd wilde ik ook niet diegene zijn die dan weer per se wat moest gaan eten vanwege haar diabetes. Ik zei er dus niks over en genoot gewoon van de gezellige sfeer.
Drinken
Naast het niet of weinig eten maakte ik nog een grote fout. Ik had de hele dag eigenlijk al niks gedronken. Ik pakte wel drie wijntjes, maar verder geen ander vocht. En dat terwijl het zo belangrijk is, vooral op zo’n warme dag, om voldoende water te drinken. Ergens wist ik wel dat dit verkeerde keuzes waren en dat ik water moest drinken en moest eten. Maar goed, ik wilde geen spelbreker of ‘’zeikerd’’ zijn dus ging gewoon met de rest mee.
Spugen
Toen kwam het moment dat het tijd was om naar huis te gaan. Mijn suikers waren inmiddels torenhoog en ik werd steeds misselijker. In de trein trok ik het niet meer en vluchtte ik naar het toilet waar ik begon over te geven. Na een aantal haltes moesten we overstappen op een andere trein. Terwijl we over het station liepen, moest ik constant naar een prullenbak rennen om te spugen. Op een begeven moment kwam er een conducteur naar ons toe en bracht mij naar een toilet.
Met de ambulance naar het ziekenhuis
De conducteur zag dat het echt niet goed met mij ging en nam mij en mijn vrienden mee naar een rustige plek. Ik bleef spugen en had ook moeite om bij te blijven. Op dat moment besloot de conducteur een ambulance te bellen. De ambulance was er snel en nam mij mee. Ondertussen waren mijn ouders gebeld en die waren ook onderweg naar het ziekenhuis. De ambulance medewerker zag dat ik uitgedroogd was en gaf mij een infuus met vocht. Ook kreeg ik allerlei plakkers die van alles in de gaten hielden.
Eenmaal in het ziekenhuis begon ik al wat op te knappen van het vocht wat ik toegediend kreeg. Ik kan mij nog herinneren dat ze niet wilden dat ik insuline spoot voor ze bloedonderzoek en een urineonderzoek hadden gedaan. Ze wilde controleren of ik niet dronken was of onder invloed van drugs aangezien ik van en festival kwam. Ik wist zelf heel goed dat ik maar drie wijntjes op had en absoluut geen drugs. Mijn suikers waren hoog en ik had insuline nodig. Mijn moeder en ik besloten daarom om toch echt gewoon insuline toe te dienen.
Naar huis met een schuldgevoel
Het was inmiddels 4:00 uur en ik was al aardig opgeknapt. Mijn suikers waren gezakt en het vocht wat ik binnen kreeg, deed zijn werk; ik mocht weer mee naar huis. Eenmaal thuis begon het schuldgevoel. ‘’Ik heb de avond van mijn vrienden verpest’’, ‘’Ik heb mijn ouders laten schrikken’’ en ‘’Ik had dit kunnen voorkomen’’. Deze zinnen spookten constant door mijn hoofd. Inmiddels weet ik dat ik anders had moeten handelen. Dat ik voldoende water had moeten drinken en wat had moeten eten. Toch weet ik inmiddels ook dat ik nog erg jong was. Ik wilde niet anders zijn dan de rest. Op dit moment kan ik mijn jongere ik dan ook echt wel vergeven voor die dag. En daarom kan ik het nu ook vertellen zonder tranen en schuldgevoel.
Heb jij weleens de verkeerde keuzes gemaakt omdat je niet anders wilde zijn? Laat het ons weten.
Meer lezen?
Devlin Klaauwer (1997) kreeg ruim 13 jaar geleden de diagnose diabetes type 1. Haar leven stond op dat moment op zijn kop. Nu 13 jaar later heeft ze leren leven met diabetes en haalt ze alles uit het leven wat erin zit! Ze blogt en vlogt over haar leven met diabetes en deelt elke dag wat op haar Instagram @thelifeofadiabetic.
