Diabetespraat: “Hé wat heb jij op je arm?”

EINDELIJK! Om als hardloper gemotiveerd te blijven is het fijn om doelen te hebben. Hier kan je naar uitkijken en naar toe trainen. Ook kan je nadat je het doel hebt behaald, (of net hebt gemist) evalueren op wat er goed ging en op wat er minder goed ging. Dit neem je mee in het plan richting je volgende doel. Voor mij is er geen mooier doel dan een wedstrijd. Nu midden juli stond er dan eindelijk weer een wedstrijd op de kalender. Aangegeven met dikgedrukte letters stond dit doel in mijn trainingsschema. Eindelijk weer een wedstrijd! En dit leidde uiteraard ook tot diabetespraat.

Wedstrijdspanning

De wedstrijdspanning wordt opgebouwd. Het zorgt ervoor zorgt dat ik een bepaalde focus krijg waardoor ik op scherp kom te staan. Dit begon al bij de inschrijving ruim een week voor de wedstrijd. Op de website van de atletiekunie kan je normaal gesproken vrij gemakkelijk en nog redelijk kort voor de wedstrijd inschrijven. Maar dit was nu allemaal anders. Als een groep hongerige tijgers stond zo’n beetje heel wedstrijd lopend Nederland klaar om klokslag 17:00uur in te schrijven op een van de onderdelen. Om alles volgens de Covid-19 reglementen veilig te laten verlopen was er vooraf een maximaal aantal deelnemers aangegeven. Het was nog geen 17:02uur of de inschrijving was al over vol. Het was de wedstrijd voor de wedstrijd. En dit was zeker ook spannend!

Lees ook: Zo maak je hardlopen met diabetes minder stressvol

Sociaal

In het afgelopen half jaar liep ik hoogstens een eenzame tijdrit in de polder. Niet heel motiverend, maar een prima test. Wat ik zo leuk vind aan de hardloopwedstrijden is de fijne sfeer die er hangt. Ondanks dat je concurrenten van elkaar bent heerst er veel respect voor de behaalde prestaties van elkaar. Een leuk gesprek, regelmatig ook diabetespraat, is dan ook snel gestart. Dit miste ik echt. In het deelnemersveld probeer ik in te schatten welke lopers er ongeveer op dezelfde snelheid als ik gaan lopen. Dan ga ik het gesprek aan en vraag of we elkaar kunnen helpen om er allemaal het uiterste uit te halen door samen te werken. Wanneer de race gelopen is en de samenwerking heeft goed uitgepakt schept dit automatisch een band. Er is wat meer tijd voor de nabespreking en dan krijg ik regelmatig de vraag: Hé wat heb jij eigenlijk op je arm?

Lees ook: Sporten met diabetes: omgaan met blessures

Diabetespraat

Tijdens de wedstrijden draag ik altijd een singlet, hierdoor valt de Eversense XL (mijn continue glucose systeem), dat ik op mijn arm draag, erg op. En tijdens het omkleden wordt ook mijn insulinepomp, die op mijn buik zit, zichtbaar. Ik vind het nooit erg om over mijn diabetes te praten. Vaak ontstaan hier mooie dingen uit. Via deze weg creëer ik zoals de Amerikanen het zo mooi kunnen zeggen “Diabetes Awareness”. Je gaat elkaar volgen op Strava of social media. Zo blijf je in contact en weet je waar je elkaar weer kan uitdagen tot een mooie prestatie in een wedstrijd. Ik raak in contact met steeds meer hardlopers en zo nu en dan ook met hardlopers met diabetes. Door verhalen te delen en tips te geven en te krijgen, help je elkaar. Dit allemaal door open te zijn over mijn diabetes!

Ik weet dat niet iedereen even makkelijk over zijn diabetes praat. Ik ben benieuwd wat jou weerhoudt of juist brengt om open over je diabetes te praten? Laat hieronder een reactie achter.

Over mij

Ik ben Olaf Kerkhof (04-09-1987). Samen met mijn vrouw Renate en onze kinderen Abel en Sep woon ik in Amersfoort. Ik werk op een kinderdagverblijf en in mijn vrije tijd sport ik graag. Hardlopen is mijn passie en de focus ligt op de marathon. Sinds 2001 heb ik diabetes type 1. Ik probeer mijn diabetes zo goed mogelijk te reguleren, maar zorg er wel voor dat ik mijn leven kan leiden zoals ik dat wil. Ik probeer mijn leven niet te laten leiden door mijn diabetes. Op Instagram kun je me vinden via @olaf.kerkhof.