De diabetes rollercoaster van de afgelopen 48 uur

Van hyper naar hypo naar nog meer hypers en hypo’s. Dat is een beetje de samenvatting van de afgelopen 48 uur. Ik ben moe, verdrietig, leeg en voel me alleen. Niemand in mijn omgeving snapt écht wat zulke rollercoasters met mij doen, lichamelijk en mentaal. Alhoewel alle mensen om mij heen hun uiterste best doen, zullen ze het nooit echt kunnen begrijpen. Ik weet dat er ook heel veel mensen zijn die het wel snappen en die zich misschien herkennen in mijn verhaal. Alhoewel ik de afgelopen 48 uur het liefst vergeet, leent het zich heel goed voor een blogpost op Levenmetdiabetes.nl! Dus hier gaan we.

48 uur geleden: hoofdpijn en een hyper

Ik werd wakker met flinke hoofdpijn, dorst en dus een dikke hyper. Wakker worden met een hyper is zó naar, maar dat hoef ik jullie niet te vertellen. Ik stap uit bed en loop rustig naar de kraan. Ik gooi m’n hoofd naar beneden en drink regelrecht uit de kraan. Liters. Vervolgens gooi ik een flinke dosis eenheden insuline mijn lijf in om de hyper te corrigeren.

40 uur geleden: nog steeds een hyper

Eenmaal op werk aangekomen heb ik nog steeds een hyper. Iets minder hoog, maar nog niet tussen de lijntjes. Omdat mijn bloedsuiker niet genoeg zakt, pak ik mijn insulinespuit erbij. Mocht dit beter werken, dan ga ik daarna nog even mijn insulinepomp vervangen. Wellicht ligt het aan een verstopt infuus.

38 uur geleden: nog steeds een hyper..

De eenheden die ik spoot met de insulinepen lijken niet aan te komen. Terwijl ik nog aan het werk ben, voel ik mijn lichaam protesteren. Na zo veel uren hoog te hebben gezeten, trapt mijn lichaam op de rem. Ik voelde me een beetje moedeloos worden. Ik heb toch maar een nieuwe Pod (draadloze insulinepomp) op mijn lichaam gezet. Misschien helpt het.

36 uur geleden: verrassing, nog steeds een hyper!

Helaas, de nieuwe Pod helpt niet. De hyper zet stug voort. Inmiddels weet ik ook waarom: het is weer de tijd van de maand, ik ben ongesteld. Enigszins opgelucht dat ik nu weet waarom mijn bloedsuiker zo hoog is, gooi ik mijn basaal tijdelijk omhoog.

Lees ook: Diabetes en hormonen

33 uur geleden: slapen met een hyper en hoge basaal

Ik was op, het was tijd om te slapen. Natuurlijk ga ik liever niet slapen met een hyper, maar wakker blijven zat er ook niet meer in. De tijdelijke basaal liet ik wat hoger staan en ik gaf mijn vriend instructies om mij wakker te maken als hij ook naar bed ging. Daar kan ik me nu niks meer van herinneren (slaapdronken), maar mijn vriend gaf aan dat ik samen met hem toen nog een correctiebolus heb gedaan.

24 uur geleden: deze zie je niet aankomen: nog steeds een hyper!

Het was geen grote verrassing, maar natuurlijk baalde ik: ik werd weer wakker met een hyper. Deze keer werd ik er ook flink misselijk van. Na een warme douche en wat vloeibaar eten, ging ik achter mijn computer zitten voor mijn thuiswerkdag. Ik was nog geen 10 minuten aan het werk of ik rende al naar het toilet. De misselijkheid werd te hevig. Wat kan ik balen als mijn diabetes mijn werk in de weg zit! Maar op dat moment voelde ik me te ziek om flink te blijven. Ik heb mijn baas gebeld, ben weer op bed gaan liggen en heb nog wat uurtjes geslapen.

19 uur geleden: Aan de slag met een goede bloedsuiker

Blijkbaar was een beetje rust precies wat ik nodig had. Ik kreeg mijn bloedsuiker eindelijk omlaag en voelde me stukken beter! Nog enorm moe uiteraard, maar ik had energie genoeg om nog een middagje te werken. Ik nam weer plaats achter mijn computer en ging aan de slag.

18 uur geleden: Daar gaan we, een hypo!

Een diabetes rollercoaster zonder hypo’s, is eigenlijk geen rollercoaster natuurlijk. Dus was het 18 uur geleden tijd voor een hypo. En zoals velen van ons weten: een hypo na een lange hyper voelt dan net nog wat heftiger. Gelukkig was er appelsap in de buurt en kreeg ik mijn bloedsuiker snel weer omhoog.

16 uur geleden: Een hypo, nog een keer!

Na een korte tijd met een bloedsuiker tussen de lijntjes, was het blijkbaar tijd voor nog een afdaling in de rollercoaster. Nog een hypo! Ook deze duurde gelukkig niet heel lang door opnieuw appelsap.

12 uur geleden: Diabetes kater

Terwijl mijn bloedsuiker nog een beetje op en neer ging, zonder al te grote pieken en dalen, kwam de diabetes kater om een hoekje kijken. Pfoe, die was (is) heftig. Hoofdpijn, uitgedroogd, spierpijn en intense moeheid voel ik dan meestal. Maar ondertussen was ik ook erg opgelucht dat de grafiek er al iets rustiger uitzag.

Nu: Bijkomen en voor mezelf zorgen

Inmiddels is mijn bloedsuiker weer ‘onder controle’. Ik baal ontzettend van de afgelopen 48 uur, maar weet ook dat ik niet meer kan doen dan mijn best. Het kan zo eenzaam zijn, zo’n diabetes rollercoaster. De wereld draait door en ondertussen ben ik keihard aan het werk om mijn bloedsuikers in orde te krijgen. En tenzij de wallen of kleinere ogen opvallen, kan niemand het aan me zien. Aan de ene kant fijn, maar ook vermoeiend. Want ik voelde me de afgelopen 24 uur echt even chronisch ziek, maar weinig mensen realiseerden zich dat.

Lees ook: 5 redenen waarom diabetes stom is

Nu ik dit op papier heb gezet denk ik: gedsie, Myrthe! Dit is geen positieve blog zoals ik van mezelf gewend ben. Maar dit is wel de keiharde realiteit. Dat mag ook weleens gedeeld worden. Om hem dan toch wel positief af te sluiten: wat is het fijn om dit met elkaar te kunnen delen in de diabetes community! Dank je wel voor het lezen. Wil je jouw diabetes rollercoaster ook even kwijt? Stuur me gerust een berichtje in de reacties of op Instagram. Erover praten en schrijven lucht op!

Liefs,
Myrthe

Meer lezen?

Myrthe Heida (1996), kreeg op haar vijfde de diagnose diabetes type 1. Ze schrijft over haar leven met diabetes type 1 op www.girl0ninsulin.com en deelt haar leven met diabetes op Instagram en YouTube als @girl0ninsulin.